A.“ποίπνυον” Il.24.475: aor. part. “ποιπνύσας” 8.219. [υ of pres. long before a long syll., short before a short syll., v. infr.: υ_ in fut. and aor. always.]:—Ep. Verb (perh. formed by redupl. from πνυ_-, cf. πέπνυμαι), bustle about, of attendants, “ὡς ἴδον Ἥφαιστον διὰ δώματα ποιπνύοντα” Il.1.600; “αἱ μὲν ὕπαιθα ἄνακτος ἐποίπνυον” 18.421; “ποίπνυον παρεόντε” 24.475; “ὣς ἔφαθ᾽: οἱ δ᾽ ἄρα πάντες ἐποίπνυον” Od.3.430; “ποιπνύοντα μάχην ἀνὰ κυδιάνειραν” Il.14.155; δῶμα κορήσατε ποιπνύσασαι make haste and sweep the house, Od.20.149; “ἐπὶ φρεσὶ θῆκ᾽ Ἀγαμέμνονι πότνια Ἥρη αὐτῷ ποιπνύσαντι . . ὀτρῦναι” Il.8.219; once in Pi., ἐμὰν ποιπνύων χάριν labouring for the sake of me, P.10.64.
2. later c. acc., “ἴδεα ποιπνύουσα” Emp.73; “εὖ μάλα π. . . ἔργα” Pythag. ap. Porph.VP40 codd.; μαντοσύνην Orac. ap. Phleg. 37 J.
II. Med. in sense of Act., “περί τι” Opp.H.2.615.
