Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon

A.“ἐδιακόνουν” E.Cyc.406 (dub.), Alc. Com.13, Nicostr.Com.36; later “διηκόνουν” Ev.Matt.4.11: fut. “-ήσω” Hdt.4.154, Pl.Grg.521a: aor. “διηκόνησα” Aristid.2.198 J.; inf. “-ῆσαι” Antipho 1.16: pf. “δεδιακόνηκα” Arched.3.8:—Med., impf. “διηκονούμην” Luc.Philops.35: fut. “-ήσομαι” Id.DDeor.4.4: aor. “διηκονησάμην” Id.Tyr.22:—Pass., fut. “δεδιακονήσομαι” J.AJ18.8.7: aor. “ἐδιακονήθην” D.50.2: pf. δεδιακόνημαι, v. infr. 11: (διάκονος):—minister, do service, abs., E.Ion 396, Ar.Av.1323, POxy.275.10(i A.D.): c. dat. pers., <*><*><*><*> D.10.60, etc.; “δ. διηκονικὰ ἔργα” Arist.Pol.1333a8; δ. ὑποθήκαις τιν<*>ς Antipho 1.17; δ. παρὰ τῷ δε<*>τῃ Posidipp.2; δ. πρὸς <*> καὶ πρᾶσιν Pl.R.371d:—Med., minister to one's own needs, serve oneself, S.Ph.287; “αὑτῷ διακονεῖται” Ar.Ach.1017; διακονοῦντες καὶ διακονούμενοι ἑαυτοῖς acting as servants and serving themselves, Pl.Lg.763a: also simply like Act., “οἶνον ἡμῖν χρυσίῳ διακονούμενοι” Luc.Asin.53, cf. Lib.Or.53.9:—Pass., to be served, “οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι” Ev.Matt.20.28.

2. to be a deacon, 1 Ep.Ti.3.10,13.

II. c.acc.rei, render a service, “τινὶ ὅ τι ἂν δεηθῇ” Hdt.4.154, cf.Pl.Plt.290a; “δ. γάμους” Posidipp.26.19:—Pass., to be supplied, τῇ πόλει ἐδιακονήθησαν [αἱ πράξεις] D.50.2; “τῶν καλῶς δεδιακονημένων” Id.51.7: c. dat. instr., “ἐκπώμασι διακονείσθωσαν” OGI383.159 (i B.C.).