A.“κατάξω” Eup.323: aor. “κατέαξα” Hom., etc. (v. infr.); Ion. “κατῆξα” Hp.Epid.5.26; 3sg. subj. “κατάξει” SIG38.37 (Teos, v B.C.); part. κατάξας (Dobree for κατεάξας) Lys.3.42, Plu.2.526b (v.l. κατεάξας, κατάγξας); Ep. opt. καυάξαις = καϝϝάξαις for κατ-ϝάξαις, Hes.Op. 666, 693:—Pass., “κατάγνυ^μαι” Hp.Fract.45, Art.67, Ar.Pax703: impf. “κατεάγνυτο” Epicur.Nat.113G.: aor. 2 κατεάγην [prob. α^] Ar. V.1428, subj. κατ-α_γῶ (contr. fr. κατα^-ϝα^γ-) Id.Fr.604, prob. in Id.Ach.928, opt. κατα_γείην ib.944; part. καταγείς [prob. α_] IG2.1673.33, 39, al., later “κατα^γέντος” APl.4.187: fut. “καταγήσομαι” Cat.Cod. Astr. 8(4).129: pf.κατέα_γα, Ion. “κατέηγα” Hp.Art.67 (in pass. sense); part. κατεαγώς, written “κατειαγώς” IG22.1673.55, contr. κατηγώς Phoenix5.1: pf. Pass. “κατέαγμαι” Luc.Tim.10, Paus.8.46.5, Artem. 5.32: aor. 1 “κατεάχθην” LXXJe.31(48).25; inf. “καταχθῆναι” Arist.PA 640a22; part. “καταχθείς” Anon.Lond.26.52, D.Chr.11.82.--The forms κατέαξα, κατεάγην led the copyists to insert the ε in unaugmented forms, as “κατεάξας” Lys. l.c., “κατεαγῇ” Hp.Art.50, “κατεαγῆναι” Pl.Grg.469d, and such forms were in use in later Gr., as “κατεάξει” Ev.Matt.12.20, “κατεαγῶσιν” Ev.Jo.19.31, “κατέαξαν” BGU908.25 (ii A.D.):— break in pieces, shatter, “κατά θ᾽ ἅρματα ἄξω” Il.8.403; “ἄξονα” Hes.Op. 693; τὸ (sc. ἔγχος)“ γὰρ κατεάξαμεν” Il.13.257; “νέα μέν μοι κατέαξε Ποσειδάων” Od.9.283, cf. Hes.Op.666; “εἴ τινες μαχεσάμενοι ἔτυχον ἀλλήλων κατάξαντες τὰς κεφαλάς” Lys.3.42; “κατάξειέ τις αὐτοῦ μεθύων τὴν κεφαλήν” Ar.Ach.1166 cod. R (v.l. τῆς κεφαλῆς, cf. “οὐ γὰρ κατάξει τῆς κεφαλῆς τὰ ῥήματα” Eup.323, “κατῆξε τῶν πλευρέων” Hp.Epid. 5.26, v. sub fin.); “κατάξω τὴν κεφαλήν, ἄνθρωπέ, σου” Men.Sam.173; “γυνὴ κατέαξ᾽ ἐχῖνον” Ar.V.1436; “Ναξίαν ἀμυγδάλην κατᾶξαι” Phryn. Com.68; “τὰς ἀμυγδαλᾶς . . κάταξον τῇ κεφαλῇ σαυτοῦ λίθῳ” Ar.Fr.590: metaph., break up into species, “μὴ κ. μηδὲ κερματίζειν τὴν ἀρετήν” Pl.Men.79a.
2. weaken, enervate, “πατρίδα θ᾽, ἢν αὔξειν Χρεὼν καὶ μὴ κατᾶξαι” E.Supp.508; “τὰς ψυχὰς καταγνύουσι” X.Oec.6.5: abs. in pf. part. κατεαγώς effeminate, D.H.Comp.18, Ath.12.524f; αὐλητὴς τῶν κ. Plu.Dem.4; “κ. μουσική” S.E.M.6.14.
II. Pass. with pf. Act., to be broken, “δόρατα κατεηγότα” Hdt.7.224; “ὀστέα” Hp. Fract.8; “κληΐς” Id.Art.14; “περὶ δ᾽ ἐμῷ κάρᾳ κατάγνυται τὸ τεῦχος” S. Fr.565.3; “κατέαγεν ἡ Χύτρα” Ar.Th.403; esp. καταγῆναι τὴν κεφαλήν have one's head broken, And.1.61, Lys.3.14; “τὴν κεφαλὴν κατεαγέναι” D.54.35: Com., “στάμνου κεφαλὴν κατεαγότος” Ar.Pl.545; “τὸ κρανίον” E.Cyc.684; “τὸ σκάφιον” Ar.Fr.604; κατεαγέναι or κατάγνυσθαι τὰ ὦτα, of pugilists, Pl.Grg.515e, Prt.342b; “τὴν κλεῖν κατεαγώς” D.18.67: also c. gen. partit. (“οὐ πᾶσαν τὴν κεφαλὴν ἀλλὰ μέρος τι αὐτῆς” Hdn.Philet. p.448 P.), “τῆς κεφαλῆς κατέαγε περὶ λίθῳ πεσών” Ar.Ach.1180; κατεάγη τῆς κ. Id.V.1428; τῆς κ. καταγῆναι (-εαγῆναι, -εαγέναι codd.) “δεῖν” Pl.Grg.469d; “κατέαγα τοῦ κρανίου” Luc.Tim.48: metaph., to be shattered, of an argument, Epicur. l. c.